Aan het einde van de werkdag val ik iets voor achten vermoeid op de bank om even naar het journaal en naar het weer voor morgen te kijken. Als het droog is kunnen de schilders morgenochtend zonder ingrijpende wijzigingen gewoon aan de slag.
Met de voeten omhoog kijk ik dan naar het nieuws. Languit laat ik de Ebola epidemie, de overwinningen en nederlagen van IS, de afwikkeling van de noodlottige vlucht MH17, de Europese naheffing en de nieuwe, nagenoeg dagelijkse aanslagen op onze portemonnee aan mij voorbij trekken. Elke dag produceert het journaal dezelfde beelden en zien we deskundigen die de oplossing denken te weten en wereldleiders die ons doen willen geloven dat men druk bezig is met die oplossingen. We zien dat de prijs van de olie tot een historisch dieptepunt gezakt is en we merken er nauwelijks iets van aan de pomp. ‘Het heeft met onze voorraad te maken.’ We vernemen dat de reorganisatie van ons politiekorps een geldverslindende puinhoop is en horen de minister zeggen dat hij er van af weet en er in zal duiken. ‘Ik zit er boven op.’ Inmiddels zijn we er achter dat de garnalen uit Azië er zorg voor dragen dat wij resistent worden (of al zijn) tegen antibiotica en horen de autoriteit zeggen dat men de zaak serieus neemt en zal onderzoeken. ‘Voorlopig is er nog geen gevaar voor de volksgezondheid.’ We zien noodkreten vanuit zorginstellingen en horen de staatssecretaris volharden dat het niet anders kan. ‘De zorg is anders straks niet meer te betalen.’ We zien banken, verzekeraars en pensioenfondsen die in een sneltempo de kluizen weer meer dan gevuld hebben. ‘Nog even en we gaan naar de beurs.’ We moeten ruim 600 miljoen extra aan Brussel betalen. ‘Wisten we wel maar er is niet goed gecommuniceerd.’ Telefoonmaatschappijen, banken, zorgverzekeraars en energiemaatschappijen sluiten voor miljoenen euro’s sponsorovereenkomsten af. ‘Mooi gezicht die shirtreclame en wat een ruime skybox.’ We hebben te maken met toenemende werkeloosheid, schulden, verpaupering, armoede, kliklijnen, cameracontrole, leegstand, voedselbanken, …………
Ik schrik wakker als de weervrouw verklaart: ‘…en verder verandert er niet zo veel. Dus het weer van vandaag houden we eigenlijk ook de rest van de week.’ Het besluit was snel genomen. De rest van de week heb ik geen behoefte meer aan het journaal, het wordt een goed boek.
